uczymy się razem czyli samoopomoc

https://docs.google.com/present/view?id=dcs7f8nv_18c249xzfp&revision=_latest&start=0&theme=texturized&cwj=true

Początek ściągi o przymiotnikach..reszta później, bo jestem zmęczona. Zieeew.

Aa, swoją drogą, Chen-skrobnij nam coś po łacinie :].

Np co.?

sermo Japan est facilis
Czyli:
Język japoński jest łatwy
Japonia,Polska czy coś w tym stylu pisze się jak po angielsku xD

A mnie uczyli inaczej
Lingua Iaponica facilis est, dicis? Vere dicis, sed linguam Latinam linguā Iaponicā faciliorem esse puto.
Tamen tuīs verbīs fidem habere non possum. Dixi.

ふざけるなと言ったはずだ..

怒ったネエチャン～　じゃ、いま事々はひどくなるはずだぜ。。。　（笑）　
それで、ネエ。。。　あのやろうを殺してやれ！
さぁねぇ～もしかして屋根から飛ばさせるかもね～　いざやっぽいだぞ！　

手伝おうぞ、俺は！

笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑笑

nono, widzę, że ktoś nam rozbawił Xiltyna...
私もそう思います。彼女うそをつく
Gomen za ewentualne błędy ; )

Nee.
Wiesz,różnie uczą xD

Hm. Dociekliwa znów ma kłopoty ^^"
Chodzi o mowę zależną, cytowanie i wyrażanie własnego zdania. Do tego wszystkiego potrzebne mi są formy krótkie, z którymi miałam mało do czynienia. I zauważyłam, że w przeczeniach:
-kaku - kakanai
-yobu - yobanai, ale:
-miru - minai. A nie powinno być miranai?

Ja nie wiem bo japońskiego się dopiero uczę
Ohayo gozaimasu.
Genki desu ka.?
Nie wiem czy dobrze napisałam ;D

Odpowiedź jest generalnie dość prosa... choć może się taką nie wydać ;p czasowniki w japońskim dzielą się na:
- samogłoskowe (kończą się w formie prostej na -ru)
- spółgłoskowe (kończą się w formie prostej na -u, -mu, -nu, -ku, -tsu, -su, no i niestety również -ru)

I tutaj pojawia się podstawy problem szczególnie na początku nauki, mam na myśli te dwa -ru, różnica polega na tym że przy samogłoskowym czasowniku, np. tabe-ru, przy tworzeniu formy adresatywnej odcina się całe -ru, wychodzi tabe-masu. Przy spółgłoskowym natomiast, np. hashir-u, nie odcina się całego -ru, tylko -u -> hashir-imasu

Idąc dalej, przy zaprzeczaniu formy podstawej dodaje się zawsze -nai, z tym że przy samogłoskowych odcina się całe -ru i po prostu dodaje -nai -> tabe-nai. Przy spółgłoskowych odcina się -u i dodaje -anai -> hashir-anai.

Występują jeszcze oboczności... 'ts' wymienia się 't' i 'u' wymienia się na 'w'... chyba tyle... przykłady:
mats-u -> mat-anai
ka-u -> kaw-anai

Chyba tyle... wydaje mi się że to generalnie powinno rozwiać wątpliwości... jeśli coś jest niejasne to daj znać po prostu

Dziękuję
Dzięki tobie trochę więcej umiem xD

Mam nadzieję że słowniczek na literę 'A' się przyda ;D
Abara bone - żebro
Abura - olej
Abuta - pieczony
Afurika - Afryka
Age - wznosić się
Agemono - smażony
Ageru - podnieść
Age-uke - blok wznoszący górny
Ago - podbródek
Agura - siad turecki
Ahiato - krok
Ai, Aijou - miłość
Aikido - współczesna japońska sztuka walki stworzona przez Ueshiba Morihei
Aiki-jitsu - starożytna japońska sztuka walki, pierwowzór Aikido
Aka - czerwony, zawodnik oznaczony tym kolorem, walczący z prawej
Akachan - dziecko
Akirakana - jasny
Akiresuken - ścięgno Achillesa, ścięgno piętowe
Akiresuken - ścięgno piętowe, ścięgno Achillesa
Amai - słodki
Ame - deszcz
Anata - ty
Anzen na - bezpiecznie
Ao - niebieski
Ara - tam
Arasoi - wojna
Arigato - dziękuję
Asa - ranek
Asagohan - śniadanie
Ashi - stopa, noga
Ashi-barai - technika podcięcia
Ashi-dai - taboret
Ashikubi - grzbiet stopy, 'przegub stopy'
Ashita - jutro
Ashi-waza - techniki nożne
Atama - głowa
Atemi - uderzenia we wrażliwe punkty ciała
Awase - łącznie, razem
Awase-waza - techniki łączone
Nie pisałam tylko znalazłam na necie.

dzięki Czyli czasowniki ~ru rządzą się po prostu innymi prawami^^. Hm.. ale jak łatwo rozróżnić, u których odcina się całe ~ru, a u których samo ~u? Jest jakaś reguła, czy to kwestia wykucia się na pamkę?

Po prostu jak uczysz się słówka to wtedy się dowiadujesz... jeśli znasz formę na -masu i podstawową to od razu wiesz... my to robimy na tzw. "czuja" jeśli słówko jest nowe ;p czasem po prostu jedno brzmi bardziej sensownie od drugiego ;p ale to już mimo wszystko jest spowodowane jakimś obyciem z językiem. Nie ma żadnej reguły... uczysz się słówka, uczysz się czy to samo- czy spół-głoskowy czasownik ;p

a pff... no cóż, tak więc będę zwracać na to większą uwagę.

Język japoński wcale nie jest taki trudny jak się wydaje
Najlepiej jest słuchać jak oni to mówią,np.w japońskich filmach,w grach itd.
Można wyłapać każdy szczegół.*tylko jak się podgłosi film na maksa *

Jedyny problem to taki, że seiyuu mówią piękną poprawną (i zazwyczaj) standardową japońszczyzną..a normalni japończycy mówią normalnie. Znaczy szybko. I czasem niewyraźnie. A jak jeszcze mają dziwny idiolekt albo tendencje do mówienia w dialektach wynalezionych po to, by zwykli nihonjini ich nie rozumieli (jak jedna z naszych sensejek ), to się okazuje, że anime czy tv na dużo się nie zdają :]. Że o takich cudeńkach jak choćby baardzo częste w shounenach temeeowanie i kisamowanie przeciwnika, które w realu wywołałoby tylko atak śmiechu..
ostrożnie z mediami, media kłamią

Hehe.
Ja najczęściej korzystam ze słowników
A teraz uczę się tej przeklętej Hiragany

żeby nie robić takiego śmietnika na wątku o japonistyce to przeniosę się tutaj ^^,
przyszedł już mój słownik...prezent od mamy na dzień dziecka...i chyba serio 30zł za takie maleństwo to strata pieniędzy ale na pewno go wykorzystam...
niestety są w nim tylko tłumaczenia zapisane w sposób fonetyczny żadnego alfabetu japońskiego...
polecicie jakąś książkę z gramatyki :->?

Ja zamiast tracić kase,drukuje słowa japońskie i składam je,a potem przy tych słówkach dopisuję polskie.Normalnie jak słowniczek.

no słówka słówkami ^^ słowniczek już check a co z gramatyką? nie wiem jak złożyć najprostsze zdanie...wiem, że w japońskim jest jakiś zupełnie inny szyk w zdaniu już w językach np. europejskich i to tyle co wiem z gramatyki

Skorzystaj z rzeczowników Następnym razem zamieszczę czasownik.
japońskie rzeczowniki nie odmieniają się przez liczby. Zamiast tego używa łatwej do opanowania sztuczki, polegającej na dodaniu specjalnej końcówki "-tachi" (właściwie tylko w odniesieniu do osób, choć spotyka się ją w zastosowaniu z przedmiotami); czasami dubluje się dane kanji, jak w wyrazie "hitobito" ("hito" (人) = człowiek; "hitobito" (人人 lub 人々) = ludzie). Najczęściej jednak liczba wynika z kontekstu zdania, w którym stosuje się czasem specjalne klasyfikatory, o których później.

A co z przypadkami? Rzeczowniki japońskie nie odmieniają się przez przypadki! To wspaniale, prawda? Odpada nam nauka tych wszystkich paskudnych końcówek wyrazów. Ale zaraz zaraz, skąd wiadomo, czy w danym momencie mamy do czynienia z biernikiem czy celownikiem? Japończycy poradzili sobie z tym w mistrzowski sposób - zamiast odmieniać każdy wyraz na swój sposób używają oni o wiele łatwiejszego sposobu. Ten sposób to partykuły, o których mowa w lekcji 2.

Czy może być zatem coś łatwiejszego? Może! Rzeczowniki japońskie nie odmieniają się przez rodzaje!

A co z czasami? Czy są jakieś odpowiedniki polskich "był", "jest", "będzie"? Jest, i o tym powiemy sobie w tej części.

W języku japońskim stosujemy w zasadzie tylko dwa czasy: przeszły i teraźniejszo-przyszły. W zależności od czasu stawiamy za rzeczownikiem odpowiedni wyraz:
Te dwa wyrazy tworzą formę grzeczną, którą głównie będziemy używać. Poniższy przykład pokazuje działanie tej prostej reguły:
kore wa hon desu.-To jest książka.
kore wa hon deshita.-To była książka.
Skoro jest forma grzeczna, to pewnie jest forma mniej grzeczna? Zgadza się - jest, stosuje się ją w mowie potocznej. Właściwie zastosowanie jest identyczne, zmieniają się jedynie same wyrazy:
da- w czasie teraźniejszo - przyszłym
datta - w czasie przeszłym
Podobnie jak w języku polskim stosujemy twierdzenie i zaprzeczenie "To jest książka" - "To nie jest książka", tak i w japońskim używamy odpowiedniej konstrukcji. Jak się słusznie domyślasz, konstrukcja ta jest dość łatwa. W poniższej tabelce znajduje się zestawienie odpowiednich wyrazów zarówno dla formy grzecznej jak i nieformalnej:
TWIERDZENIE:
Forma uprzejma:
teraźniejszy-desu
przeszły-deshita
Nieformalnie:
teraźniejszy-da
przeszły-datta
ZAPRZECZENIE:
Forma uprzejma:
teraźniejszy-Ja nai desu lub ja arimasen
przeszły-ja nakatta desu lub ja arimasen deshita
Nieformalnie:
teraźniejszy-ja nai
przeszły-ja nakatta

Prawda, że odmiana rzeczowników japońskich jest o wiele łatwiejsza niż polskich? Mimo to nie lekceważ tej części i naucz się jej dobrze. Oczywiście najlepsze w tym celu będą ćwiczenia - wymyślaj sobie lub wskazuj przedmioty znajdujące się wokół Ciebie i potwierdzaj lub zaprzeczaj, jak w poniższym przykładzie:

Kore wa nouto ja arimasen. Hon desu.-To nie jest zeszyt. To książka.

Kinou wa getsuyoubi ja arimasen deshita. Kayoubi deshita.-Wczoraj nie był poniedziałek. Był wtorek.

dzieki Ayame :-) czekam na dalsze lekcje :-D
A ten...weźcie mnie drodzy przyjaciele pocieszcie :C
Mam 3 z historii na koniec, ale mam chorą na umyśle babkę -.- no ale czy to jakoś może świadczyć o tym czy będę miała problemy z historią na japonistyce ?

O kurczę...współczuję,ja mam z matmy 3 na koniec ;(
_______________________________________________
CZASOWNIK,czyli następna seria.
Forma prosta

Forma prosta dzieli się na dwa typy: typ czasownika "ru", zwanego też "samogłoskowym" lub "ichidan" oraz "u", który jest typem "spółgłoskowym" i nazywa się "godan". Aby niepotrzebnie nie komplikować prostej sprawy, nie musisz zapamiętywać tych określeń. Skupmy się bardziej istocie czasowników "ru" i "u". Zauważyć na wstępie należy, forma prosta jest używana w mowie nieformalnej, a więc takiej, gdzie zachowanie etykiety nie jest wymagane. Przykładem takiej sytuacji może być:

* rodzice zwracający się do dziecka
* rozmowa przyjaciół
* reprymenda od szefa

Nauczenie się formy prostej jest jednak niezbędne, ponieważ na niej bazują inne formy. Forma prosta nazywana jest też formą "słownikową", ponieważ w słownikach właśnie w takiej formie zapisane są wszystkie czasowniki.

Poznając pierwsze czasowniki japońskie szybko odkryjemy, że właściwie wszystkie one kończą się głoską "u". Biorąc jednak pod uwagę sylaby japońskie zapisywane hiraganą, otrzymujemy następujący ich podział:

Grupa "ru" Zakończenia wyrazów -る
grupa "u" zakończenia -う, -く, -ぐ, -す, -つ, -ぬ, -ぶ, -む, -る*

Być może zauważyłaś, że zarówno w grupie "ru" jak i "u" znajdują się zakończenia "る". O co tu chodzi? Otóż niektóre czasowniki zakończone na "る" należą do jednej grupy, niektóre do drugiej. Jest to mylące, więc podpowiem Ci pewien sposób na rozpoznawanie. Jeżeli samogłoska przed końcówką "ru" to "a", "o" lub "u", wtedy na pewno mamy do czynienia z czasownikiem z grupy "u". Niestety nie ma reguły działającej w odwrotnym kierunku. Nie przejmuj się jednak, praktyka pozwoli Ci zapamiętać odmiany tych wyrazów bez zbędnego próbowania ich zaklasyfikowania. Zapraszam zatem do przykładów:
Grupa."ru" końcówka. る Czasownik.
たべる jeść
かりる pożyczać (od kogoś)
Grupa "u"
końcówki:う,く ,ぐ,す,つ,ぬぶ,む,る

ぬぐ ściągać (ubranie)
およぐ pływać
だす wyjmować
かす pożyczać (komuś)
まつ czekać
うつ uderzać
しぬ umierać
あそぶ bawić się
とぶ skakać; latać
よむ czytać
かむ gryźć
かえる wracać
とる brać

Na razie tyle bo nie mam czasu

Czego nie masz czasu, kopiować jak zwykle z internetu bez podania źródła?
Miałam nie przeklinać, ale do [autocenzura = =] i cholery jasnej...
Mayumi, całość tego kursu jest na benkyou.pl
A co do historii to nie ma jej zbyt dużo na japonistyce (ujotowej), przynajmniej od tego roku..za to dr M. prowadzi ją naprawdę dobrze. A przy rekrutacji nie ma to żadnego znaczenia, więc nie przejmowałabym się.

Nee,masz rację ale nie mogłam przekopiować całości bo tabelę musze poprawiać, a wczoraj miałam mało czasu.i taki kurs nie znajduje się tylko na stronie benkyou.pl ale także na www.japonka.pl , www.kotonoha.pl ...itp.
A ta strona też jest dobra http://www.jansze.republika.pl/gj/a.htm.
Dla początkujących,czyli kanji,hiragana i takie tam.
Natomiast dla osób które już 'trochę' wiedzą co i jak jest ta strona.
http://www.jansze.republika.pl/gj/a.htm.
Aha,dla początkujących może być jeszcze taka stronka.
http://www.coolin.terramail.pl/jmenu.htm.
linki do tych stron wzięłam z jakieś strony,znaczy sie forum,tylko nie pamiętam nazwy a nie chce mi się szukać.Być może Nee będzie wiedziała.