OffTopic

Misuzu napisał:

Milo... a właśnie mnie zastanawia czemu tak jest: w rodzinie nie układa się najlepiej, no wiesz chodzi mi o szacunek, zrozumienie, jest nieraz osoba co ma wszystkich w dupie i nie umie z nimi żyć w zgodzi chociażby w prostych sprawach, ale i tak zawsze w wakacje wyjada razem na ten urlop z cała rodzina i wtedy chociażby udają, ze są taka super szczęśliwą rodziną.
Ja czegoś takiego doznałam w pewnie małym stopniu. Sadząc po twoich wypowiedziach masz gorzej w domu. Ale jednak staram sie cieszyc chociażby z tych durnych wyjazdów. Jade z nimi, ok, ale musze jakos wykorzystać ten czas i cieszyć się z tego innego miejsca w którym jestem, bo urok tego miejsca moze załagodzić. To sa moje odczucia jesli dzieje sie źle. A ja jestem wrazliwa osoba na te sprawy/

Czasem chciałabym poudawać na wyjeździe, że jest ok.. ale ojciec to już się nie liczy z nikim (a w ogóle się liczył kiedykolwiek?) i przy ludziach potrafi zrobić takie sceny, że albo przychodzi ochrona (np. w hotelu) albo wszyscy odchodzą jak najdalej by udawać, że nie słyszą.. ale aż głupio z ich strony, bo widzieć coś takiego i przejść obojętnie..
na wyjeździe nawet nasi znajomi nic nie robili, po prostu wychodzili gdzieś i wracali w nocy.
Kiedyś myślałam, że to tyko po alkoholu tak szaleje..
Ja zawsze czekałam na rozwód rodziców ale jakoś chyba do tego nie dojdzie. Mama póki co jakoś się trzyma, co prawda czasem nerwy jej puszczają, ale ona rozładowuje emocje np. rzucając talerzami.. ale to lepsze niż wyżywać się na innych.
Na wyjeździe zabolało mnie też to, że i wujek zaczyna być jak ojciec. Najpierw jakaś awantura bo zjadłam śniadanie bez pytania, potem wyzwiska, groźby.. a teraz niby wszystko jest ok. Wiadomo, trzeba poudawać jak to jest pięknie i cudownie. On umie udawać, ojciec nie..
Sama już nie wiem jak jest lepiej.. w zasadzie można udawać, nie trzeba się wstydzić przy znajomych, bo co z tego jak oni wiedzą jak jest skoro i tak nie pomogą?

Ale racja, cierpienie uszlachetnia. Kiedyś ktoś mi tak przypadkiem powiedział.. miał racje.
A nauczycielka polskiego.. chciała moje wiersze, po przeczytaniu nie odezwała się do mnie ani słowem, mama natomiast miała wyrzuty, że pisze o śmierci i pokazuję to ludziom..

Jak tu nie pisać skoro gdy o niej mówię to nikt nie słucha lub uznaje, że jestem głupia.

Postanowiłam iść teraz inną drogą, już nie poddawać się, nie uciekać od problemów ale się przeciwstawiać i być silniejszą przynajmniej duchowo, bo to nie siła fizyczna się liczy.


Było coś wspomniane o zniszczonym Sylwestrze, wiem coś o tym, północ za moment, wpada pijany ojciec, szamotaniny, krzyki, tłuczenie szkła... Szczęśliwego Nowego Roku

Ojej ... to ci współczuję Milo .
Ja mam szczeście że z rodzicami nie mieszkam i ich nie mam .

Nie musisz współczuć, ja wolałabym pomóc chociażby wam niż sobie..
przestałam już myśleć, że może przyjdzie jakieś wybawienie i będzie normalnie. Że ojciec odejdzie, że zamkną go do więzienia.. nie wiem, cokolwiek, dlaczego zawsze mu się udaje, wypadki, jazda po pijanemu, inne wybryki.. i nic..

Ale wiem, wiem, nie taka moja rola by zmieniać sytuacje u siebie, nie.. wydaje mi się, że ci co przeżyją coś takiego mogą pomóc innym.. bo w zasadzie ich rozumieją.
Czy płakałabym po śmierci ojca? Jak skoro od dawna go nienawidzę..

Jakże człowiek głupi, że kocha nienawidząc.
Kochaj przyjaciół, nienawidź wrogów.

Wiem, wiem, piszę trochę zawikłane słowa, ale tutaj jest całość:
http://milo.mylog.pl/

Mam po prostu wielkie wyrzuty, że nie cierpię jako jedyna.. i że chciałabym coś zrobić, pomóc.. a póki co plan Boga trwa i nic się nie dzieje.

szczerze mowiąc to przez te wsztskie sytuacje (i nie mówie tylko o moich ale o tym, co dzieje sie u innych w domach) przestaje chyba powoli wierzyć w Boga;/ pzestałam już chodzić do kościola, chodze tylko, jak mama widzi. a tak to sama napewno bym nbie poszła;/ nie wiem sama co o tym sądzić;/

Milo, bardzo mi przykro z tego powodu i podziwiam cię, że pomimo tego caly czas chcesz pomagac innym, szczerze to mogłabyś być przykładem dla innych, naprawde

A u mnie jest odwrotnie.. czym gorzej ze mną tym bardziej wierze, bo jakoś fakt, że jest osoba (chodzi mi o Boga) która rozumnie nie wtedy nawet gdy sama się gubię jest budujące. A co kościoła sama nie chodzę, nigdy nie uznawałam tego co usiłowali nam wbić do głowi księża czy katecheci. Nie, wiara to nie chodzenie do spowiedzi bo tak wypada i udział we mszy bo to obowiązek. Ważne są nasze osobiste kontakty z Bogiem. I może czasem mało z nim rozmawiam to i tak się do niego odwołuję.

Chciałabym pomagać, jednak nie wiem jak to wyrazić w czynach, czasem samo zrozumienie czy chęć rozmowy nie pomaga. Choć czas na wysłuchanie jest zawsze, bo po podzieleniu się cierpieniem jest człowiekowi lżej.

niby tak tylko trzeba miec komu się wyżalić

ha no to ja mam inne podejście. moim zdaniem, jak ktoś nie chpdzi do kościoła chociaż raz na jakis czas to coraz bardziej sie od boga odsuwa i zwraca się do niego jedynie jak coś się dzieje albo ma jakąć prośbę

Być może, ale są różne poglądy na to, kościół to tylko wyuczone formułki które powtarza się za każdym razem wraz z tłumem.
Ja nie mówię Bogu: Boże, pomóż mi w tym i w tamtym.
ja powiem: Ojcze, uwierz mi, staram się ale już nie daje rady.

Mówią, że wiara bez uczynków jest martwa. Ale co z tego są ci co chodzą do kościoła bo tak wpada lub katecheta im każe?

Uważam, że zawsze jest komu się wyżalić, może nie na wyciągnięcie ręki ale to czasami czuć, że ów osoba nas wysłucha.
A jeśli nie to mogę powiedzieć, że ja wysłucham i nie powiem nikomu, że jest głupi bo gada bzdury i użala się nad sobą.
Nie, to mówią mi, mówią to ci co po chwili od poznania oceniają mnie powierzchownie i nic nie rozumiejąc twierdzą, że piszę bez sensu.
Jak choćby teraz, ocena mojego bloga, nie dość że oceniająca skrytykowała muzykę której słucham, japoński nazwała "niezrozumiały język", pomyliła wokalistę Nirvany z kobietą to jeszcze uznała, że moje słowa do niczego nie pasuję.
Teraz tylko czekam na tytuł beznadziejności roku, odbiorę statuetkę i postawię sobie w pokoju

'Toki wa kanashiidesu, anata wa yujin no kata ni naite, dare mo anata ga rikai shite inainode shitai dono yo ni... Wasurete subete nani ga okotta ka, to aratamete jibun no jinsei o sakusei... Wasurete...'
------------------------------------------------------------------
Kiedy jest ci smutno , chcesz się wypłakać na ramieniu przyjaciółki , nikt tak cię dobrze nie zrozumie jak ona ... Zapomnij o wszystkim co się działo i utwórz swoje życie na nowo ... Zapomnij ...

No i co o tym myślicie ? Mój kolejny wiersz .

Trafia w sedno, zawsze można zacząć na nowo.
A jak ja to mawiam, przyjaźń to najlepsza odmiana miłości

Ale nawet do przyjaźni trzeba dojrzeć ;P

Racja, ale też trzeba znaleźć osobę, którą można darzyć przyjaźnią, bo jak się dojrzeje samemu to i tak się nic z tego nie ma

Ja mam najlepszą przyjaciółkę . Tylko jej mogę ufać albo bratu ^_^

haha to macie szczęście, bo ja trafilam na "przyjaciółkę", która przyjaźnila sie ze mną tylko w szkole, a jak chciałam wyskoczyć z nią na miasto w weekend to ciągle mówila, że zobaczymy a później ani nie dzwoniła ani nic tylko cały czaS spotykała się ze swoim chłopakiem;/
moim zdaniem przyjaźń istnieje do momentu, gdy któras strona nie znajdzie sobie partnera;/ niestety;/

Moja przyjaciółka ma faceta ale wiekszość czasu spędza ze mną.

haha jednak zdarzają się wyjątki;p ale napewno nieliczne;p

Ale mnie przypadek zastał wczoraj wieczorem ... Tata wcale nie jest moim biologicznym ojcem ... O.o

o.. to ciekawe.
Wiesz, ale znam kilka osób które żyją z ojczymami i wychodzi na to, że lepiej się z nimi dogadują niż z prawdziwymi ojcami.
Dziwne?
Nie wiem co w tym jest.. może przypadek, albo po prostu osoby o podobnych problemach na siebie trafiają.. nie wiem, ale chociażby znajome z mojego forum to w większości ludzie z rozbitych rodzin, albo z rodzin z problemami np. alkoholizmem. I wiele osób nie chciałoby znać swoich rodziców, no ale nic nie mogą zrobić i muszą z tym żyć.
Gdybym tylko mogła im pomóc... niestety na odległość jest trudno. Ale ostatnio dwie osoby zaskakująco rozchmurzyły się i wydawały się podniesione na duchu po rozmowie ze mną.

Ja mam tylko przyjaciółki w internecie, jedną znam 3 lata, drugą 2,5, choć lepiej zapoznałam je jakiś rok temu i od tego czasu się przyjaźnimy

hmm no proszę, tu jest fajny dzial "offtopic"
Tu sobie rozruszajmy nasze twarzystwo ;P hi hi

Heh ;P No właśnie .
A co do waszych tekstów Milo i Mikurusia to ja też mam ciężko z rodzicami . Z nimi to nigdy nie da się żyć w zgodzie , szczególnie kiedy jest się nastolatką .

Ej, leniuchy, co nic nie piszecie na forum? Pobudka
Z okazji dnia kobiet, życzę wam Nanaka, MisAki, Rinoa i wszystkim pozostałym dziewczynom wszystkiego najsłodszego :*

Właśnie ! Wszystkiego dobrego z okazji dnia kobiet !! Samych najlepszych chwil !!
Dzięki Nagisa. A tak w ogóle ... to chyba my dwie tu zostałyśmy ... Chłopaków wcięło !

Spóźnione wszystkiego najlepszego

Dzięki ! oo'
A już myślałam że cię wcięło ,,

Nieeee... czasami po prostu nie wiedziałem co napisać

Kurde.... oglądam wiadomości i nie mogę wyjść z szoku...
Trzęsienie ziemi i tsunami w Japonii jest, jakby ktoś nie wiedzial...